LUNA EXPLORES EUROPE
Roemenië: het land dat mijn blik op reizen veranderde
Het is alweer een tijd geleden dat ik een artikel heb geschreven. Ondertussen heb ik meerdere landen bezocht en nieuwe reizen achter de rug, maar soms laat inspiratie je simpelweg even in de steek. In augustus 2025 maakten we onze zwaarste reis tot nu toe: twee weken lang temperaturen van rond de 35 graden, drukke en grote steden, en een strak reisschema met nauwelijks ruimte om op adem te komen. Het resultaat? Ik was moe. Reismoe. Centraal-Europa was mooi, het eten was lekker en ook daar hebben we veel nieuwe ervaringen mogen opdoen, maar het was écht teveel.
Ik besloot een pauze te nemen. Een paar weken werken, niks plannen, geen routes uitstippelen of lijstjes maken. En dat voelde eigenlijk prima.
Maar halverwege oktober stond er toch weer een reis op de planning. Ter ere van ons vijfjarig samenzijn reisden mijn vriend en ik naar Roemenië. En die reis veranderde alles.
Hieronder deel ik drie redenen waarom Roemenië mijn blik op ontdekken, reizen en avontuur volledig weer positief heeft gekanteld.
Onze eerste roadtrip met een huurauto
Voor het eerst huurden we een auto in het buitenland, en eerlijk: dat vond ik behoorlijk spannend. Alles hadden we vooraf geregeld via DiscoverCars en bij aankomst waren we verrassend snel aan de beurt. Tot mijn (vooral mijn) grote schrik kreeg ik echter een automaat toegewezen - terwijl ik nog nooit in een automaat had gereden. De stress sloeg meteen toe. Hoe moest ik door een drukke stad rijden zonder koppeling?
Gelukkig deden ze totaal niet moeilijk en kwamen ze aanrijden met een splinternieuwe Dacia Jogger. Een schakelbak. Opluchting.
Al was deze auto wel twee keer zo lang als wat ik gewend was. Dat bleek uiteindelijk geen probleem - rijden ging prima - maar parkeren was een ander verhaal. Mijn vriend moest regelmatig uitstappen om me te begeleiden. Zo heb ik bijvoorbeeld in de allerkleinste garage OOIT geparkeerd onder het Atrium Hotel in Boekarest.
Een auto hebben in het buitenland gaf ons een enorme vrijheid. We konden gaan en staan waar we wilden, alles op ons eigen tempo doen en plekken bezoeken waar je zonder auto simpelweg niet komt. Precies wat we tijdens onze reis door Centraal-Europa misten (want toen hadden we twee weken Interrail). Het was de perfecte manier om de Roemeense natuur tot haar recht te laten komen. Oktober bleek magisch: kronkelende wegen door heuvels en bergen, bossen in herfstkleuren - rood, oranje, geel en bruin - en een bijna sprookjesachtige sfeer. De middeleeuwse uitstraling van Transsylvanië paste hier perfect bij. Ik was meteen verliefd. En wat ons vijf jaar samen zijn betreft: deze reis was, vooral door de betoverende landschappen, zeer romantisch.
Tijdens het plannen van je reis is het dus ook zeker van belang dat je kijkt naar het beste seizoen om het land of de regio te bezoeken!
Wat we dan weer niet hebben gezien: beren. Dat vonden we stiekem wel jammer.
Rustige, adembenemend mooie steden
De steden in Roemenië zijn qua drukte totaal niet te vergelijken met steden in West- of Centraal-Europa. Ze doen eerder denken aan de Balkan of de Baltische Staten. Je kunt er rustig rondlopen, de tijd nemen om alles in je op te nemen, zonder constant langs mensenmassa's te manoeuvreren.
Maar... ben je met de auto? Dan wens ik je succes. Het verkeer is chaotisch en rotondes lijken soms zonder regels te functioneren. Het blijft met verbazen dat ik geen enkele blikschade heb opgelopen. Toch zou ik het zo weer doen - het had iets avontuurlijks.
We bezochten Cluj-Napoca, Sibiu, Brasov, Boekarest en Sighisoara. Elke stad - met uitzondering van Boekarest - ademde een prachtige middeleeuwse sfeer waarin ik me meteen thuis voelde. Ik voelde me overal prettig, welkom en ontspannen.
Wat veiligheid betreft: ik heb me oprecht nog nooit zó veilig gevoeld als in Roemenië. In vergelijking met veel steden in West- en Centraal-Europa was dat een enorme opluchting. Mensen lopen er met kinderen, grootouders, hele families. De sfeer is gemoedelijk en oprecht. Het voelt gewoon goed. Ik heb hier werkelijk geen enkele negatieve ervaring gehad.
Eten op een compleet ander niveau
Roemeense sarma, ciorba (soep), gegrild vlees en op ontzettend veel plekken mijn favoriete streetfood: langos. Het eten was rijk, smaakvol en met aandacht bereid. In restaurants werd je behandeld als een zeer gewaardeerde gast, vooral in Sighisoara. Mensen zijn vriendelijk, trots en oprecht blij dat je er bent.
Sinds onze terugkomst maak ik regelmatig zelf sarma. Elke keer brengt het me direct terug naar dat moment waarop ik het daar voor het eerst proefde. Dat is iets wat reizen voor mij zo bijzonder maakt: hoe plekken via smaken en geuren bij je blijven.
Als ik reis, sta ik daarna altijd geïnspireerd in mijn eigen keuken. En dat is het mooie van reizen - zeker als je van eten houdt. Eten opent deuren. Het is niet alleen brandstof voor je lichaam, maar iets sociaals. Het verbindt je met cultuur, met mensen, met herinneringen. Het zijn ankerpunten waar je steeds weer naar terug kunt.
Tot slot..
Roemenië heeft sinds dag één een speciale plek in mijn hart. We hebben zoveel mooie, spannende en onverwachte momenten meegemaakt. Ik kijk nog vaak terug naar de foto's en voel direct weer dat gevoel van rust en verwondering. Ik kan niet wachten om ooit terug te gaan.
Voor nu staat er een heel ander werelddeel op de planning: Zuid-Korea. Maar als ik één regio zou mogen kiezen waar ik maandelijks naar terug kon keren, dan is het zonder twijfel Oost-Europa.
En Roemenië? Dat blijft voor altijd bijzonder.
Luna Muhic
12 december 2025